Kojarzycie Filifionkę z Muminków? Filifionka ciągle myśli, że zgubiła swoje dzieci. W dzieciństwie nie lubiłam Muminków, a one tak dobrze objaśniają świat. Filifionka fajnie pasuje do opisu osoby z ADHD. Dużo się teraz o tym mówi. Pojawiają się też głosy, że każdy trochę ma ADHD. Bo komu nie zdarzyło się zapomnieć po co wszedł do drugiego pokoju? Albo tak się wkręcić w coś, co robił, że zapomniał zjeść? W przypadku ADHD chodzi o współwystępowanie tych objawów i ich nasilenie. Diagnozę ADHD stawia się, gdy objawy zaburzają funkcjonowanie w co najmniej dwóch z trzech następujących obszarów: życie rodzinne, szkoła lub praca, życie towarzyskie. Oficjalna nazwa diagnostyczna ADHD to zaburzenie hiperkinetyczne (lub zespół nadpobudliwości psychoruchowej).
Dorośli z ADHD często uchodzą za impulsywnych, leniwych, niecierpliwych, nerwowych, mających trudności z koncentracją i utrzymaniem porządku.
Ale ADHD ma też pozytywne strony. Osoby z ADHD mają tak zwany mózg łowcy, cechują się kreatywnością i spontanicznością. Posiadają też zdolność do osiągania niezwykłego stanu hiperskupienia.
Różne objawy ADHD można uznać za korzystne w zależności od tego, w jakim kontekście dają o sobie znać:
